1947: 
5018 sayılı ilk Sendikalar Yasası yürürlüğe girdi.

4 Nisan 1949:
Kazlıçeşme, Eyüp ve Balat’taki Lastik Atölyelerinde çalışan Ahmet Saygı, Mehmet Ali Sarsılmaz, Hakkı Cesur, Nevzat Akdeniz, Abdurrahman Yavuz, Hamdi Erkan, Osman Milaç, Hasan Uluç, Mehmet Tunalı, Hayri Kantoğlu ve Hüseyin Mağara İstanbul Lastik ve Kauçuk Sanayi İşçileri Sendikası’nı kurdu.

25 Eylül 1949:
Sendikamızın ilk Olağan Genel Kurulu yapıldı, Genel Başkanlığa Şaban Akdoğan seçildi.

1 Ekim 1950:
Sendikamızın 2. Olağan Kurulu’nda söz alan konuşmacılar, sigorta hastanelerinin yetersizliğine, genç işçilerin sık sık iş kazalarına uğradığına ve kıdemli işçilerin çıkarılıp yerlerine genç işçilerin alınmasına dikkat çektiler. Bu Genel Kurul’da Genel Başkanlığa Nevzat Akdeniz seçildi.

1950: 
Çok partili döneme geçildi ve seçimlerde Cumhuriyet Halk Partisi seçimleri kaybetti, Demokrat Parti iktidara geldi.

30 Eylül 1951:
3. Olağan Genel Kurul’da Nevzat Akdeniz tekrar Genel Başkanlığa seçildi.

1952:
Türkiye İşçi Sendikaları Konfederasyonu TÜRK-İŞ kuruldu.

18 Mayıs 1952:
3. Genel Kurul’da seçilen yönetim kurulunun aralarında ortaya çıkan anlaşmazlıkların derinleşmesi üzerine bu tarihte Olağanüstü Genel Kurul yapıldı. Olağanüstü Genel Kurul’da Genel Başkanlığa Emin Karatekin seçildi.

30 Kasım 1952:
Yönetim içerisinde baş gösteren bu sorunlar Olağanüstü Genel Kurul’la da giderilemedi. Bunun üzerine yapılan 4. Olağan Genel Kurul’da, genel Başkanlığa Emin Karatekin tekrar seçildi. Yoğun tartışmaların yapıldığı bu Genel Kurul’da Eyüp ve Kazlıçeşme’de şubeler açılması kararı alındı.

1953: 
Sendikanın 5. Olağan Genel Kurulu’nda Genel Başkanlığa Niyazi Hançer seçildi.

1954: 
6. Olağan Genel Kurul sonrası Rıza Kuas Genel Başkan seçildi.

1956: 
7. Olağan Genel Kurul’da Rıza Kuas tekrar Genel Başkanlığa seçildi.

11 Mayıs 1957:
Bu tarihlerde yapılan Olağan Genel Kurul’da Genel Başkanlığa Rıza Kuas tekrar seçildi.

17 Mayıs 1958:
Bu tarihlerde yapılan Olağan Genel Kurul’da Başkanlığa tekrar Rıza Kuas seçildi.

7 Kasım 1959:
Genel Kurul kararı ile sendikanın adı Türkiye Lastik, Kauçuk ve Plastik Sanayi İşçileri Sendikası LASTİK-İŞ olarak değiştirildi.

27 Mayıs 1960:
27 Mayıs askeri darbesi oldu.

1961 Anayasası: 
1961 Anayasası kabul edildi.

13 Åžubat 1961:
Lastik-İş Genel Başkanı Rıza Kuas’ın da kurucuları arasında yer aldığı Türkiye İşçi Partisi kuruldu.

16 Åžubat 1961:
Bu tarihte yapılan Genel Kurul kararı ile Lastik-İş TÜRK-İŞ’e üye oldu. Genel Başkan tekrar Rıza Kuas seçildi.

16 Aralık 1961:
Bu tarihlerde gerçekleştirilen Genel Kurul’da alınan karar ile Uluslar arası Sanayi Örgütleri ve Genel İşçiler Federasyonu IFF’ye ( Daha sonra adı Uluslar arası Kimya, Maden, Enerji ve Genel İşçiler Federasyonu ICEM oldu) üye olundu. Yine aynı Genel Kurul’da Türkiye’de ilk defa kadın kolu oluşturulması kararı alındı.

31 Aralık 1961:
Sendikalar Kanunu ile Toplu İş Sözleşmesi Grev ve Lokavt Kanunu bir türlü çıkmamıştı. İşverenler bu yasal boşluktan yararlanarak işçilerle kısa süreli anlaşmalar yapıyor, sürenin dolmasından sonra işçileri işten çıkarıyordu. Bu durum nedeniyle, sendikaların Yüksek Hakem Kurulu’na yaptığı tüm başvurular da sonuçsuz kalmaktaydı. Bu gelişmeler üzerine İstanbul Saraçhane’de Türkiye’nin ilk büyük mitingi gerçekleştirildi. Mitinge 200.000’den fazla insan katıldı.

1963: 
Bu tarihte yapılan seçimlerde Türkiye İşçi Partisi meclise girdi. Rıza Kuas milletvekili seçildi.

1961 Anayasası’yla belirlenen grev ve toplu sözleşme haklarına ilişkin yasaların çıkarılması geciktiriliyordu. Bu dönem Rıza Kuas’ın imzasıyla işverenlere gönderilen mektuplarda işçilerin zorla Pazar günü çalıştırılamayacağı ve fazla mesaiye zorlanamayacağı uyarısı yapıldı. Derby Lastik Fabrikası’nda çalışan işçiler de bu konularda kendilerine haksız uygulamada bulunulduğunu belirterek üretimi durdurdular. Rıza Kuas ve 10 işçi hakkında yasadışı greve teşvik gerekçesiyle dava açıldı. Rıza Kuas Anayasaya dayanarak kullandıkları bir hak nedeniyle yargılandıklarını ve davanın Anayasa Mahkemesi’ne götürülmesini istediler. Anayasa Mahkemesi 24 Mart 1963’te, İş Kanunu’nun grev hakkını engelleyen 72. maddesinin Anayasa ile bağdaşmadığını gerekçe göstererek maddenin iptaline karar verdi.
 
1961 Anayasası’nın öngördüğü doğrultuda 274 sayılı Sendikalar kanunu ve 275 sayılı Toplu İş Sözleşmesi Grev ve Lokavt Kanunu çıkarıldı.
 
Fargo Lastik fabrikası’nda ilk sakal bırakma eylemi gerçekleştirildi.

22 Haziran 1963:
Gerçekleştirilen Olağan Genel Kurul’da bir değişiklik olmaz iken, Genel Kurul çalışmalarını ağırlıklı olarak Anayasaya uygun olarak toplu sözleşme ve grev haklarını içeren yasaların çıkarılması amacıyla sendikanın yaptığı ve yapacağı çalışmaların tartışılması oluşturuyordu.

2 Eylül 1963:
Şark Lastik Fabrikası’nda Lastik-İş tarafından ilk yasal toplu iş sözleşmesi imzalandı.
 
Trio Lastik Fabrikası’nda toplu iş sözleşmesi çağrısına uymayan işveren uyarmak için greve çıkıldı. İşverenler tarafından açılan dava sonucunda, 21 Kasım günü tutuklanan Rıza Kuas ve Celal Beyaz kanunsuz greve teşvik gerekçesiyle 21 gün tutuklu kaldılar. 28 gün süren grev sonucu işveren geri adım atmak zorunda kaldı.

21 Aralık 1963:
Bu tarihte yapılan Genel Kurul ise daha çok Türk-Ä°ÅŸ ile sendikanın anlaÅŸmazlıklarının tartışılması ile geçti. Genel BaÅŸkan Rıza Kuas yaptığı konuÅŸmada Türk-İş’ten beklentilerinin ‘Anayasa ile belirlenen haklardan vazgeçilmemesi, kendine baÄŸlı örgütlerde sınıf ÅŸuuru yaratılması ve ezilenlerin bu bilince ulaÅŸtırılması için ÅŸahsiyetli bir politika izlemesi’  olduÄŸunu söylüyordu.

1964:
Goodyear’da 1964 yılında grev başladı. Hükümet grevi durdurmadı, ancak Türk-İş Kıbrıs olaylarını gerekçe göstererek grevleri durdurma kararı aldı. 93 gün süren Goodyear Fabrikası’ndaki grev, Türk-İş tarafından durduruldu. Türk-İş yöneticileri ile Çalışma Bakanı’nın katıldığı toplantı sonucu sözleşme imzalandı. Rıza Kuas işçilerle yaptığı toplantıda şu soruyu soruyordu. ‘İşçi sınıfının yüksek menfaatleri yerine işçi sınıfını sömüren tabakaların ve egemen güçlerin çıkarını kollayan sözde işçi sendikası konfederasyonunda bizim Lastik-İş olarak kalmamız ne derece doğru olur?’

TÜRKİYE SENDİKAL HAREKETİNDE YOL AYRIMI VE DİSK’İN KURULUŞU

12-14 Åžubat 1966:
Bu tarihlerde toplanan Genel Kurul’da daha çok Türk-İş’in izlediği politikalar değerlendirildi, yönetim kurulunda bir değişiklik olmadı.

1-2 Åžubat 1967:
Bu tarihlerde toplanan Olağanüstü Genel Kurul ile Lastik-İş’in Türk-İş’ten ayrılmasına ve kuruluş çabaları devam eden DİSK’in kurucu üyesi olmasına oybirliği ile karar verildi.

13 Åžubat 1967:
12 Şubat 1967’de Türk-İş’e bağlı üç sendika Lastik-İş, Maden-İş ve Basın-İş, bağımsız Gıda-İş’i de alarak ‘Sendikalar arası Dayanışma Örgütü’nü kurdular. Türk-İş’in bu üç sendikaya geçici ihraç kararı vermesi üzerine, bu üç sendika Türk-İş’ten ayrıldı ve Gıda-İş ve Zonguldak Maden İşçileri Sendikası ile birlikte beş sendika DİSK’i kurdu.

1968: 
Sendikanın 1968 tarihinde 15. Olağan Genel Kurulu’nda Genel Başkan tekrar Rıza Kuas olurken, DİSK’in kuruluşu ile ilgili olarak ‘sendikacılık tarihimizin bu önemli olayını kavramakta geç kalmamalıyız. Türk-İş ve onu destekleyen siyasi partiler, DİSK Konfederasyonu’nu bazı sendikacıların geçici bir macerası olarak görmekten ve göstermekten fayda ummuşlardır. Türkiye’nin siyasi ve sosyal gelişmelerini yakından izleyenler bu yakıştırmanın hiçbir gerçeği ifade etmediğini hemen kavramışlardır.’ Deniliyordu.

10-13 Åžubat 1968:
Bu tarihlerde yapılan Genel Kurul’da Genel Başkanlığa Rıza Kuas seçildi.

4 Temmuz 1968:
Derby Lastik Fabrikası’nda işverenin Lastik-İş yerine kendi kurdurduğu Kauçuk-İş ile sözleşme yapmak istemesi üzerine ilk fabrika işgali gerçekleştirildi.

1968: 
Yine bu tarihlerde ünlü ‘Üstünü Aratma!’  kampanyası baÅŸlatıldı. İşçilere dağıtılan broşürlerde ‘İşçi arkadaÅŸ, Ä°nsanlık onuruna, yani anayasaya aykırı hareketlere engel ol. Fabrikaya giriÅŸ ve çıkışlarda üstünüzü aratmak isteyen iÅŸverenlere ‘Üstünü Aratma’.  ……İşçi kardeÅŸlerim; üstünüzü aramaya  kalkarlarsa dinlemeden  topluca geçeceksiniz. Mahkeme kararı olmadan ne olursa olsun üstünü aratmayacaksın.   ……Sen üstünü aratma, gerisini sendikana bırak.’ deniliyordu.

1969-1970:
Bu yıllarda Samsun’da Tor Lastik Fabrikası’nda, Kocaeli’de Goodyear’da, Ä°zmir’de Nurop’ta, Ä°stanbul’da Atlas, DoÄŸanLastik Fabrikalarında vebirçok yerde Lastik-Ä°ÅŸ grev  yapıyordu.

10-11 Åžubat 1970:
Bu tarihlerde yapılan Genel Kurul’da Genel Başkanlığa Rıza Kuas seçildi.

15-16 Haziran 1970:
11 Haziran 1970’te 274-275 sayılı yasalarda değişiklik yapılarak sendika üyeliğine ve sendikaların toplu sözleşme yapma hakkına ciddi sınırlamalar getirilmesi istenmesi üzerine 15-16 Haziran’da yasaya karşı direniş başlatıldı, olaylarda üç işçi yaşamını yitirdi, yasa geri çekildi.

18 Haziran 1970:
15-16 Haziran olaylarında gözaltına alınan işçilerin serbest bırakılması için Gıslaved ve Derby Lastik fabrikalarında çalışan işçiler eylem başlattılar. İşverenler ise 15-16 Haziran olaylarına katılan ve işbaşı yapmayan işçilerin yevmiyelerini kesme kararı aldılar. 3 Ekim 1970’te 15-16 Haziran olayları nedeniyle ücretleri ödenmeyen Gıslaved işçileri önce oturma eylemi yaptılar, sonra bunu fabrika işgaline dönüştürdüler. Güvenlik güçlerinin müdahalesi sonucunda Hüseyin Çapkan isimli üyemiz yaşamını yitirdi.

12 MART 1971 Muhtırası

12 Mart 1971:
Türk Silahlı Kuvvetleri adına Genelkurmay Başkanı ile Kuvvet Komutanları muhtıra verdiler.

4-5 Nisan 1972:
12 Mart’ın hemen ardından yapılan Genel kurul’da da Genel Başkan Rıza Kuas seçildi.

1971-1973:
Bu dönem 12 Mart sonrasında DİSK ve DİSK’e bağlı birçok sendikacının tutuklandığı, yargılandığı, Konfederasyon ve sendikaların faaliyetlerinde belli bir yavaşlamanın olduğu, örgütü geliştirmek ve yeni örgütlenmeler gerçekleştirmek bir yana sadece mevcut kadroların korunması yönünde mücadele edildiği bir dönemdir.

7 Ekim 1974:
Gıslaved Fabrikası’nda 12 Mart’ın ardından ilk grev kararı alındı.

16 Eylül 1976:
1973’te hazırlanan Devlet Güvenlik Mahkemeleri kuruluş yasasının Anayasa Mahkemesi tarafından 197’te iptalinin ardından yasaya yeniden işlerlik kazandırabilmek için 1976yılında çalışmalar başlatıldı. Bunun üzerine DİSK tarafından gerçekleştirilen ve tarihte DGM direnişi olarak adlandırılan, gerek yürütülüş biçimi gerekse amaçları açısından siyasal içerikli olan eylemler 4 gün sürdü, tasarı yürürlüğe girmedi.

1976: 
Bu tarihte yapılan Genel kurul’da sendikanın 51 işyerinde toplu sözleşme bağıtladığı ve 11 işyeri için de sözleşme görüşmelerinin devam ettiği açıklandı, sendika Genel Başkanı rahatsız olmasına rağmen, delegelerin ve üyelerin ısrarı ile tekrar Rıza Kuas seçildi.

1 Mayıs 1977:
1 Mayıs İşçi Bayramı nedeni ile taksim meydanında yapılan mitingte işçilerin üzerine ateş açıldı, 36 işçi yaşamını yitirdi.

27-28 Haziran 1977:
Sendikanın19. Genel Kurulu’nda Rıza Kuas tekrar Genel Başkan seçildi.

16 Mart 1978:
İstanbul Üniversitesi öğrencilerine Beyazıt’ta saldırı düzenlendi, 7 öğrenci yaşamını yitirdi, Lastik-İş üyeleri iş bırakarak katliamı kınadı.

24 Ocak 1980:
24 Ocak ekonomik kararları alındı.

28-30 Mayıs 1980:
 Rıza Kuas’ın Genel BaÅŸkanlığı bıraktığını açıkladığı 20. Genel Kurul’da Genel BaÅŸkanlığa Kocaeli Åžube BaÅŸkanı ve Genel Yönetim Kurulu üyesi DurmuÅŸ Ali Yalnız seçildi.

22 Temmuz 1980:
DİSK eski Genel Başkanı Kemal TÜRKLER evinin önünde silahlı saldırıya uğrayarak yaşamını yitirdi. (1947 yılında huku eğitimi alırken aynı zamanda Emayeteş Fabrikası’nda çalışmaya başlayan Kemal Türkeler, 1953’te Türkiye Maden-İş Bakırköy Şube Başkanlığına, 1954’te ise Türkiye Maden-İş Genel Başkanlığına seçildi. DİSK ve Türkiye İşçi Partisi kurucusu olan Kemal Türkler, DİSK’in kuruluşundan 1977’ye kadar DİSK Genel Başkanlığı görevini sürdürdü.

12 Eylül 1980 Askeri Darbesi:
Askeri darbe gerçekleştirildi. DİSK ve DİSK’e bağlı sendikaların faaliyetleri yasaklandı. 1983 sonuna kadar YHK serbest toplu pazarlığın yerini aldı.

17 Ekim 1980:
2319 sayılı yasa ile İş Kanunu ve Deniz İş Kanununda getirilen değişiklerle Kıdem Tazminatı tavanının 30 günlük asgari ücretin 7.5 katını aşamayacağı hükmü getirildi. 10 Aralık 1982’de ise bu düzenleme yıllık kıdem tazminatı miktarının en yüksek devlet memurunun ikramiyesini geçemeyeceği olarak değiştirildi. Böylelikle o güne kadar ki işçi alacakları yasa değişikliği ile ortadan kalktı.

17 Nisan 1981:
2448 sayılı yasa ile toplu sözleşmelerle işçilere en fazla 4 ikramiye verilebileceği hükme bağlandı.

29 Ekim 1981:
1971 yılında uluslar arası bir toplantıda bir konuÅŸma yaparken rahatsızlanan Rıza Kuas’a böbrek rahatsızlığı teÅŸhisi kondu. Görev yapacak durumda olmamasına karşın 1977’deki Genel kurul’da üyelerin ısrarı ile bir kez daha Genel BaÅŸkan seçilen Kuas, KazlıçeÅŸme’den alıp iÅŸkolunun en etkin ve köklü sendikası konumuna getirdiÄŸi Lastik-İş’in Mart 1980’de yapılan 20. Genel Kurulu’nda işçilere ‘BuGenel Kurul’da Genel BaÅŸkanınız olarak sizlere veda ediyorum. YaÅŸamım, canım, varlığım hep sizinle onurlandı, sizin kararlarınızla işçi sınıfına hizmetle geçti. Canım sizlere feda olsun, lütfen beni bağışlayın. Sendikanızı daha yüceltin, ona yeni can ve kan katın, ama beni unutmayın, ilginiz yaÅŸamımın tek ilacıdır…’ sözleriyle vedalaÅŸtı. Rıza Kuas 29 Ekim 1981 günü yaÅŸama veda etti.

Mayıs 1983:
2821 sayılı Sendikalar Kanunu ile 2822 sayılı Toplu İş Sözleşmesi Greve Lokavt Kanunu çıkarıldı.

Haziran 1983:
1980 öncesinde büyük mücadelelerle geri çekilen Devlet Güvenlik Mahkemeleri 2845 sayılı yasa ile yürürlüğe girdi. Toplantı ve gösteri yürüyüşleri, grev ve lokavt, toplu iş sözleşmesi gibi yasalarda yer alan suçlar bu mahkemeler kapsamına alındı.

6 Ekim 1983:
2911 sayılı Toplantı ve Gösteri Yürüyüşleri Yasası çıkarıldı ve bu alanda önemli kısıtlamalar getirildi.

12 EYLÜL SONRASI VE LASPETKİM-İŞ’İN KURULUŞU

5 Eylül 1983:
Vahdettin Karabay, Naci Çelikoğlu, Ahmet Teker, Muzaffer Kurt, Akif Pehlivan, Remzi Tunç ve Şerafettin Yığın Laspetkim-İş Sendikasını kurdu.

12-13 Kasım 1983:
Laspetkim-İş’in ilk Genel Kurulu yapıldı, Kuruluş tüzüğünün 2. maddesinde sendikanın üyelerinin hak ve çıkarlarını korumanın yanında ‘ sendikanın demokratik ilkelerden sapmadan, sendika içi demokrasinin en geniş anlamda ve kesintisiz işlemsini sağlamak, tabanın söz ve karar sahibi olması için önündeki tüm engelleri kaldırmak, demokratik, özgür sınıf ve kitle sendikacılığını hayata geçirmek için mücadele’ edeceği belirtiliyordu.

1984: 
12 Eylül sonrasında Laspetkim-İş %10 barajını aşan bağımsız ilk sendika oldu.

9 Aralık 1985:
Yasal yetkiye dayanarak görüşmeleri başlatılan ve yapılan görüşmeler sonucunda bir anlaşma sağlanamaması üzerine 53 işçinin çalıştığı Nur Sun Deri Fabrikası’nda 12Eylül sonrasının ilk grevi yapıldı.

1989: 
Pireli Lastik Fabrikası’nda toplu sözleşme görüşmelerinin tıkanması üzerine 21.11.1986 günü başlatılan grev 26. gününde, Derby Lastik Fabrikası’nda ise 17.12.1986 günü başlatılan grev ise 136. gününde anlaşma sağlanması üzerine sona erdirildi.

1986: 
Laspetkim-İş sendikasının 2. Olağan Kurulu gerçekleştirildi. Genel Kurul Raporu’nda 12 Eylül’den sonra kurulup işkolu barajını tek başına aşan sendika olduğu belirtiliyor, ‘Önüne çıkan bütün engellere karşın bunu başarabilmek, Laspetkim-İş gücünü tabanın gücünden alan, sendikal işleyişin her alanında yönetimde işçinin söz ve karar sahibi olmasını başlıca ilke edinen, demokratik sınıf sendikalarına özgüdür’ deniliyordu.

1 Mayıs 1986:
12 Eylül sonrasında işyerlerinde bildiriler okunarak ilk defa 1 Mayıs kutlandı.

1987: 
350 işçinin çalıştığı Dora Plastik’te toplu sözleşme uyuşmazlığı nedeniyle 43 gün süren grev gerçekleştirildi.

1988: 
Toplu sözleşme uyuşmazlığı nedeniyle Brisa’da 26 gün, Noramin’de 147 gün, Ege Plast’ta 363 gün süren grevler yapıldı.

17 Nisan 1989:
Kocaeli’de kurulu Ansa İlaç Fabrikası’nda çalışan 200 işçi, toplu sözleşme görüşmelerinin tıkanması üzerine işçiler greve çıktılar. Grev 4 ay sürdü.

28-29 Ekim 1989:
Laspetkim-İş sendikasının 3. Olağan Genel Kurulu 28-29 Ekim 1989 tarihlerinde gerçekleştirildi. Genel Başkanlığa tekrar Vahdettin Karabay seçildi.

10 Mart 1990:
Toplu iş sözleşme görüşmelerinin uyuşmazlıkla sona ermesi üzerine 10 Mart’ta Goodyear’da, 13 Mart’ta Duramel, 2 Nisan’da Pireli, 24 Nisan’da Brisa Fabrikalarında grev başladı.

13 AÄŸustos 1990:
Goodyear, Brisa, Pireli ve Duramel’de devam eden grevler Bakanlar Kurulu tarafından Milli Güvenlik gerekçesiyle ertelendi. Yapılan bu grevlerin Türkiye açısından taşıdığı önem üzerinde özellikle durulması gerekmektedir. Bu grevlerde işçi sınıfının örgütlü gücünün iÅŸverenleri ve  siyasal iktidarı ne ölçüde zor duruma düşürdüğünün ve Laspetkim-İş’in tabana dayalı sendikal anlayışının ne ölçüde saÄŸlıklı sonuçlar doÄŸurduÄŸunun açık bir örneÄŸini yaÅŸamıştır. Büyük zorluklar içerisinde işçiler 6 aydan fazla grevde kalmış, herkesin ‘bugün-yarın çözülür’ umuduyla beklediÄŸi ve baktığı lastik işçisi, tüm beklentileri boÅŸa çıkarmış ve işçi sınıfı için örnek oluÅŸturabilecek önemli bir mücadele vermiÅŸtir. Nitekim siyasal iktidar grevleri iÅŸverenlerin de baskısıyla erteleyerek sona erdirmiÅŸtir.

1990-1991:
Derby iÅŸyerinde 28 işçinin iÅŸten çıkarılmasını protesto etmek amacıyla yemek boykotu yapıldı. Ansa’da 117 işçinin çıkarılmasını protesto etmek amacıyla açlık grevi yapıldı.  Pirelli’de 5 işçinin iÅŸten çıkarılmasını protesto etmek amacıyla toplu vizite eylemi yapıldı. Pirelli’de ve Brisa’da iÅŸ avanslarının verilmemesi dolayısıyla fabrikada iÅŸgal eylemi gerçekleÅŸtirildi.

31 AÄŸustos 1990:
Yalova’da kurulu Aksa ve Akim Fabrikalarında örgütlenen sendikamız üyelerinin işten çıkarılması üzerine işçiler ölüm orucuna başladılar.

1990’LI YILLAR, DÖNEMİN AKILDA KALANLARI 5 NİSAN VE SUSURLUK

3 Ocak 1991:
Türk-İş tarafından ülkedeki genel gidişi protesto etmek amacıyla aldığı ‘genel eylem’ ve 1 gün işe gitmeme yönündeki ‘genel boykot’ çağrısına Laspetkim-İş üyesi işçiler de uymuşlar ve 90’ı aşkın bir oranda üye eylemi desteklemişlerdir.

1991: 
Pireli ve Brisa’da ücret avanslarının ödenmemesi dolayısıyla fabrika işgal eylemi yapıldı. Yine 1991 yılında Goodyear’da 115 işçinin işten çıkarılması nedeniyle işyerini terk etmeme eylemi yapıldı.
 
Adana’da kurulan Pilma Plastik işyerinde işverenin 2. yıl toplu sözleşme alacaklarını ödememsi üzerine 200 işçi ve ailesi şehir merkezinde yürüyüş gerçekleştirdirler.

4 Ocak 1991:
30 Kasım 1990’da greve çıkan Genel Maden-İş sendikası işçileri, 4 Ocak 1991’de Ankara’ya yürüme kararı aldı. Ancak işçiler Mengen’e geldiğinde Bakanlar Kurulu grevin 1 ay süre ile ertelendiğini açıkladı.

16 Temmuz 1991:
1989’da tamamlanan DİSK davası ile ilgili Yargıtay 3. Dairesi’nin verdiği kararla, 1980 yılında açılan davadan beraat etti. Bunun hemen ardından DİSK yeniden açıldı.

24-25 Ocak 1992:
1980 yılında faaliyetleri durdurulan Lastik-İş Sendikasının 1991 yılına kadar süren davanın beraatle sonuçlanmasından sonra 21. Genel Kurulu’nu gerçekleştirdi.

1 Eylül 1992:
DİSK, Dünya Barış Günü 1 Eylül’de Kocaeli’nde ‘Demokrasi Mitingi’ gerçekleştirdi.

24-25 Ekim 1992:
Laspetkim-İş sendikasının 4. Olağan Genel Kurulu gerçekleştirildi.

5 Aralık 1992:
Ä°stanbul’da kurulu bulunan Laysan Fabrikası’nda  tazminatları verilmeksizin iÅŸten atılan 11 üyemizin baÅŸlattığı ve 1 ay boyunca devam eden fabrika önünde oturma eylemi baÅŸarı ile sonuçlandı ve atılan işçiler yeniden iÅŸe alındı.

20 Aralık 1992:
Kartal’da kurulu bulunan Pimal Plastik işyerinde işverenin toplu sözleşme maddelerine uymaması üzerine, üretim durdurularak işyerini terk etmeme eylemi yapıldı.

3 Mart 1993:
Bağımsız Laspetkim-İş Sendikası DİSK üyesi oldu.

2 Temmuz 1993:
Aralarında Aziz Nesin’in de bulunduğu birçok sanatçının Pir Sultan Abdal Şenlikleri için geldikleri Sivas’ta kaldıkları otel ateşe verildi, birçok sanatçı yaşamını yitirdi.

1993: 
Gaziantep’te kurulu bulunan Keban Plastik’te toplu sözleşme görüşmelerinin uyuşmazlıkla sona ermesi üzerine 11.01.1993’te başlatılan grev, anlaşma sağlanması üzerine 04.03.1993’te sona erdi.

Kocaeli’nde kurulu bulunan Fürsan Fabrikası’nda toplu sözleşme görüşmelerinin uyuşmazlıkla sona ermesi üzerine 13.04.1993’te başlatılan grev, anlaşma sağlanması üzerine 28.05.1993’te sona erdi.
 
Dabsab Fabrikası’nda 18 işçinin işten çıkarılması üzerine başlatılan işyerini terk etmeme eylemi, işverenin atılan işçileri geri alması ve sendikayı tanıması üzerine 5 gün sonra sona erdirildi.

24 AÄŸustos 1993:
İstanbul’da kurulu bulunan Özlider Plastik işyerinde çalışan 90 işçinin sendikamıza üye olmasının ardından işveren 24 işçinin işine son verdi. İşten çıkarılanlar fabrika önünde oturma eylemi gerçekleştirdiler, işyerinde çalışanlar ise toplu vizite eylemi ile üretimi durdurdular.

10 Ekim 1993:
İstanbul’da kurulu bulunan Plaspen Plastik işyerinde örgütlenme çalışmalrına öncülük eden 4 işçinin işten çıkarılması üzerine 150 işçinin tümü iş bırakma eylemi gerçekleştirdiler. İşverenin iş bırakma eylemine katılan işçileri işten çıkarması üzerine fabrika önünde başlatılan oturma eylemi 60 gün sürdü.

4 Kasım 1993:
Konya’da kurulu bulunan Polat Kauçuk işyerinde çalışan 220 kişinin sendikamız çatısı altında örgütlenmesinden sonra işverenin 2 işçiyi işten çıkarması üzerine iş yavaşlatma eylemi gerçekleştirildi. Ancak işveren örgütlülüğe karşı olan tahammülsüzlüğünü ortaya koyarak geri kalan tüm işçiyi de işten çıkardı. Fabrika önünde başlatılan oturma eylemi güvenlik güçlerinin engellemelerine rağmen devam etti.

26 Mart 1994:
Lastik-İş sendikası, bu tarihte yaptığı 3. Olağanüstü Genel Kurulu’nda Laspetkim-İş Sendikası ile birleşme kararı alındı.

2-3 Nisan 1994:
Olağanüstü Birleşme Genel kurulu ile Laspetkim-İş ve Lastik-İş faaliyetlerini Lastik-İş adı altında yürütme kararı aldı.

1994:
Pilma Pil Fabrikası’nda örgütlenen sendikamız üyesi 67 işçinin işten çıkarılması üzerine fabrikada oturma eylemi yapıldı.

20 Temmuz 1994:
Türk-İş, DİSK, Hak-İş, Kamu Çalışanları Sendikaları Platformu ve çeşitli kitle örgütlerinin yer aldığı platform, ekonomik krizin getirdiği ağır yük ve kamu kesimi işçilerinin 1993 sözleşmelerinden doğan zam fark alacaklarını ödemek istememesi ve gelişen olaylar karşısında 1 günlük iş bırakma eylemi gerçekleştirdi.

27 Eylül 1994:
Kartal-Poliplast işyerinde sendikamıza üye olan işçilerden üçünün işten çıkarılması üzerine işyerinde direniş yapıldı. Güvenlik güçlerinin de müdahale ettiği direnişte çok sayıda işçi gözaltına alındı.

Eylül 1994:
Adapazarı Goodyear işyerinde çalışan 84 işçinin işine son verilmesi üzerine işyerinde direniş başlatıldı. Üç gün süren direniş, işverenin toplu sözleşmeden doğan yükümlülüklerini yerine getireceğine dair protokol imzalamasıyla son buldu.

23 Kasım 1994:
Bilecik’te sendikamıza üye olan 130 Site Deri çalışanının 57’sinin işten çıkarılması üzerine fabrikada oturma eylemi yapıldı.

26 Kasım 1994:
Fürsan Fabrikası’nda işverenin hiçbir gerekçe göstermeden 6 işçiyi işten çıkarması üzerine, fabrika çalışanlarının tümü işyerinde üretimi durdurdular. Eylem aralıksız 25 gün devam etti.

29-30 Eylül 1994:
İnsan Hakları Derneği ile Çağdaş Hukukçular Derneği’nin düzenlediği ‘Düşünceye Özgürlük’ Ankara yürüyüşüne sendikamız da katıldı.

1995: 
Ciba Geigy İlaç Fabrikası’nda sendikamıza üye olan işçilerden 5’inin işten çıkarılması üzerine üç gün üretim durduruldu, fabrikada oturma eylemi yapıldı.

Kartal’da kurulu bulunan Görce Plast işçilerinin sendikamıza üye olmasının hemen ardından 40 işçi işten çıkarıldı. 01.04.1995 tarihinde fabrika önünde oturma eylemine başlayan işçilere, güvenlik güçleri eylemin 7. gününde müdahale etti.

5 Nisan 1995:
5 Nisan kararları açıklandı. 3 Haziran’da 5 Nisan sonrasında 500.000 kişinin işsiz kaldığı açıklandı. Ülkede birçok eylemler yapıldı. Petlas kapatılma kararına karşı aileleriyle birlikte binlerce işçi Ankara’ya gelerek eylemler yaptılar. İzmit’te Tersane ve Yarımca Pektim işçilerinden oluşan 6 bin işçi yürüyüş yaptı.

10-11-12 Nisan 1995:
Lastik-İş üyesi bulunduğu Uluslar arası Kimya, Enerji ve Genel İşçi Sendikaları Federasyonu ICEF’in düzenlediği Lastik İşkolu Dünya Konferansı Lastik-İş’in ev sahipliği ile İstanbul’da gerçekleştirildi.

24 Nisan 1995:
SSK Yasa Tasarısını protesto etmek amacıyla DİSK tarafından Ankara yürüyüşü gerçekleştirildi.

21-22 Ekim 1995:
Sendikamızın 22. Olağan Genel Kurulu yapıldı.

1996: 
ABD’de bulunan 2300 işçinin çalıştığı Bridgestone Lastik Fabrikası’nda örgütlü bulunan Birleşik Çelik İşçileri Sendikası (USWA)’nın grevini desteklemek amacıyla Brisa Lastik fabrikası’nda 12.09.1996 tarihinde 1200 işçi dayanışma eylemi gerçekleştirdi. Eylemde basın açıklaması yapılarak el ilanları dağıtıldı.

23-27 Nisan 1997:
Sendikamız bir yandan üyelerine ve temsilcilerine yönelik eğitim çalışmalarını hızla devam ederken öte yandan uluslar arası eğitim çalışmalarına da büyük önem vermekteydi. İlki 14-18 Ekim 1996 tarihinde gerçekleştirilen ‘Yeni İş Örgütlenmeleri ve Sendikal Örgütlenme’ başlıklı eğitim programının ikincisi 23-27 Nisan tarihlerinde Polenezköy’de yapıldı. Yine aynı başlıklı eğitim programının üçüncüsü ise Fransa’da gerçekleştirildi.

1997: 
Kocaeli’de kurulu bulunan 130 işçinin çalıştığı Fürsan Fabrikası’nda toplu sözleşme görüşmelerinde anlaşma sağlanamaması üzerine greve çıkıldı. 52 gün süren grev 18.07.1997 günü anlaşma sağlanması üzerine sona erdirildi.

8-16 Aralık 1997:
DİSK tarafından sendikal örgütlenme nedeniyle işten atılmalara, pahalılığa, devlet içindeki çeteleşmeye karşı Ankara Yürüyüşü gerçekleştirildi.

16 Åžubet 1998:
Kartal’da kurulu bulunan Mefar işyerinde çalışan işçiler sendikamız çatısı altında örgütlenme kararı aldılar. Ancak işveren 8 işçiyi tazminatsız olarak işten çıkardı. Ancak işçiler yılmadılar ve fabrika önünde direniş başlattılar. Direnişe tüm bölge halkı ve üyelerimiz de destek verdiler. 9 gün süren direniş işverenin işçileri geri almayı kabul etmesi üzerine sona erdirildi.

1998: 
İzmir Çiğli Organize Sanayi Bölgesi’nde kurulu bulunan Van Leer Saf Plastik Fabrikası’nda çalışan 500 işçi sendikamıza üye oldular. İşveren üye olan 14 işçiyi işten çıkardı. Ancak işverenin işten çıkarma tehditlerine rağmen direnen işçiler sonunda başardılar.

Adapazarı Toprak İlaç Fabrikası’nda 1998 yılında başlayan ve işverenin yetki itirazı üzerine 1 yıldır devam eden hukuk mücadelesi, işçilerin kararlılığı ve mücadelesiyle nihayet sonuçlandı ve Toplu Sözleşme imzalandı.
 
Bilecik’te kurulu bulunan Rehau Polimeri Kimya Fabrikası’nda çalışan işçilerin sendikamıza üye olması üzerine işveren 22 işçiyi işten çıkardı. İstifa etmeyenlere de ‘Rehau’ya Güven’ başlıklı birer mektup göndererek sendikadan istifa etmeleri konusunda açıkça tehditlerde bulundu. Yıllarca her türlü güvenceden yoksun ve ağır koşullarda çalışan işçiler, işverenin bu tehditlerine boyun eğmeyerek direndiler.

Bursa Demirtaş Organize Sanayi Bölgesi’nde kurulu bulunan ve 140 işçinin çalıştığı Laspar’da ve Bursa Kestel Sanayi Bölgesi’nde kurulu bulunan Contitch-Aktaş işyerlerinde sendikamıza üye olan işçiler yine işverenlerin hukuk tanımazlığı ve örgütlü topluma olan tahammülsüzlüğü ile karşı karşıya kaldılar. İşten çıkarılan arkadaşlarına destek veren ve direniş başlatan işçilerin tümü tazminatsız olarak işten çıkarıldılar.

29-30 Mayıs 1999:
Sendikanın 23. Olağan Genel Kurulu’nda Genel Başkanlığa Vahdettin Karabay seçildi. Genel Sekreterliğe de Kocaeli Şubesi İdari Sekreteri Abdullah Karacan seçildi.

1999: 
Çerkezköy’de kurulu bulunan Paksel Kimya İşçileri, Gebze’de kurulu bulunan Işık Boya ve Boyataş işçileri, Kocaeli’nde kurulu bulunan Özka Kauçuk işçileri ülkemizde örgütlenme özgürlüğünün ne kadar sözde ve kağıt üzerinde olduğunun bir örneğini daha yaşadılar. Anayasal haklarını kullanarak sendikamıza üye olan işçilerden 110’u işverenlerin çağdışı ve haksız bir anlayışı sonucu işten çıkarıldılar. İşçiler, işten atılan arkadaşlarıyla birlikte, işverenleri yasalara uymaya çağırarak direnişlerini sürdürdüler.

2000: 
143 işçinin çalıştığı Halkalı İmsan Sanayi Sitesi’nde kurulu bulunan Fatih Ölçe işyerinde, anayasal haklarını kullanarak örgütlenen 60 işçinin işten çıkarılması üzerine fabrika önünde direniş gerçekleştirildi.

Kasım 2000: 
Mali kriz ile başlayan süreç genel ekonomik krizin başlangıcı oldu.

5 Mayıs 2000:
28 Nisan günü başlayan ve 8.gününde Bakanlar Kurulu tarafından ‘Milli Güvenlik’ gerekçesiyle ertelenen Goodyear, Brisa ve Pireli işçileri 8 Mayıs sabahı kararı protesto için bir saat geç işbaşı yaptılar. Lastik Fabrikalarından 8 Mayıs sabahı D-100 karayoluna inen binlerce işçi, genel merkez yöneticileri, şube yöneticileri, DİSK ve bağlı sendikaların şube yöneticileri alkışlarla yürüyüşe geçtiler. İşçiler ‘Ülkemizde IMF’nin sözü geçiyor. İşçi sınıfını mağdur edenler bir daha iktidar yüzü görmeyecekler’ diyerek tepkilerini dile getirdiler. Bunun dışında Emek Platformu üyelerinde bazıları da kararı protesto etmek için açlık grevine başladılar. İşyerlerindeki üyelerimiz açlık grevine dönüşümlü olarak destek verdiler. Açlık grevi 13 Mayıs’ta Kartal’da yapılan kitlesel basın açıklamasıyla son buldu.

Åžubat 2001:
Milli Güvenlik Kurulu’nda yapılan Anayasa tartışması ile Kasım ayından beri başlayan ülkenin en ağır ekonomik krizi daha da derinleşti.

19-20 Ocak 2002:
Bu tarihlerde gerçekleştirilen Olağanüstü Genel Kurul sonrasında Genel Başkanlığa Abdullah Karacan seçildi.

14 Mart 2002:
13.03.2002 günü işveren baskısıyla istifa ettirilen Beybi Fabrikası işçisi olan üyelerimiz, 14.03.2002 günü sendikamızın Genel Merkez Yöneticileri ve Şube Yöneticilerinin fabrikaya gelmesiyle yeniden sendikalarına topluca üye oldular. Bu baskıya yarım gün süreyle üretimden gelen güçlerini kullanarak yanıt verdiler.

17 Mayıs 2002:
Goodyear, Brisa, Pirelli’de devam eden grevler Bakanlar Kurulu tarafından ‘Milli Güvenlik’ gerekçesiyle ertelendi. Üçüncü kez Lastik Fabrikalarında ertelenen grev kararları ile artık ülkemizde özgürce bir sendikal faaliyetin sürdürmek mümkün olmadığı gibi gerçek anlamda toplu sözleşme sürecini de yaşamak imkansız hale gelmiştir. Türkiye’de artık sendikal örgütlenme ve toplu sözleşme haklarının özünün yok edildiği ancak sözde varlıklarından söz edilebileceği bir ortam yaratılmıştır. Anayasa ve yasalarda tanımlanmış hakları korumakla yükümlü siyasal yönetim mekanizmaları, ellerinde tuttukları yetkileri yasadışı biçimde, sendikalara ve emekçi güçlere karşı kullanmaktadırlar. Fiili olarak grev hakkının yok edildiği koşullarda, toplu sözleşmeler imzalanmak ‘zorunda’ bırakılmaktadır. İşverenlerin ‘Kamuoyuna Duyuru’ başlıklı yazılarla ulusal basında çıkan açıklamaları üzerine sendikamız, işverenin kamuoyunu yanıltıcı ve asılsız değerlendirmeleri ve uyuşmazlığın gerçek nedenleri ile ilgili olarak kamuoyunu bilgilendirmek amacıyla gazetelere ilanlar verdi. İlanlarda yukarıda da belirtildiği gibi anlaşmazlığın gerçek nedeninin ücret zammında ortaya çıkan bir uyuşmazlık olmadığı, anlaşmayı engelleyen şeyin, ülkemizin içinde bulunduğu ekonomik ve sosyal koşulların yarattığı olumsuz koşullardan yararlanılarak, toplu sözleşme düzenini tümüyle ortadan kaldırmaya yönelik tutum olduğu ifade edildi. Sendikamız ilanlarda, sergilediği sorumlu tutumu ve anlaşma gayretlerini kamuoyuna duyurmuş, işverenlerin spekülatif ve gerçekdışı yaklaşımlarla, uzlaşmaz bir tutum içerisinde bulunduğu herkesçe paylaşılmıştır. Sendikamız kamuoyunu bilgilendirme gayretleri ilanlarla sınırlı kalmamı, gerek bakanlara, basına, sendikalara sunulan değerlendirme raporlarıyla, gerek basın açıklamalarıyla, toplu iş sözleşmesi görüşmeleri süreci konusunda herkes bilgilendirilmiş ve haklılığımız ve sorumlu tutumumuz konusunda herkes ikna edilmeye çalışılmıştır. Ancak sendikamızın verdiği tüm çabalara rağmen, Bakanlar Kurulu, binlerce emekçinin ekmeği, hak ve özgürlüğü ile oynayarak grevleri erteledi.

22 Mayıs 2002:
Prelli,Brisa ve Goodyear Fabrikalarında sendikamız tarafından alınan grev kararı Bakanlığın kararı ile ertelenmiştir.

8-9-10 Eylül – 7-8-9 Ekim 2002:
‘Sendikal Yapılar ve Toplu İş Sözleşmesi Politika ve Uygulamaları’ başlıklı uluslar arası eğitim çalışması İstanbul’da gerçekleştirildi. 8-9-10 Eylül tarihlerinde İtalya ve İsveç, 7-8-9 Ekim tarihlerinde ise İspanya ve Almanya’dan gelen katılımcılarla sürdürülen karşılaştırmalı seminer çalışmalarına katılan arkadaşlarımız, eğitim oldukça verimli geçtiğini ve farklı ülkelerdeki sendikal örgütlenme ve toplu sözleşme politikaları konusunda yaptıkları çalışmanın, sendikal politikalar açısından büyük katkı sunduğunu belirttiler.

30 Ocak 2003:
Uluslararası eğitim faaliyetleri kapsamında, işkolumuzda faaliyet gösteren Azerbeycanlı sendikacıların ziyaretinde 2 günlük bir eğitim çalışması birlikte gerçekleştirilmiştir.

27 Åžubat 2003:
Uluslararası eğitim faaliyetleri kapsamında, işkolumuzda faaliyet gösteren Fransız sendikacıların ziyaretinde 2 günlük bir eğitim çalışması birlikte gerçekleştirilmiştir

31 Mayıs – 01 Haziran 2003:
Lastik-İş Sendikası 24. Olağan Genel kurulu yapıldı.

17 Eylül 2003:
Pharmavision işyerinde bir gün önce temsilci dahil 5 işçi işten çıkarıldığı için sabah 06:30’da Genel Başkanımız ve Merkez Yöneticilerimizle birlikte fabrikaya gidildi. 253 işçi fabrika bahçesinde noterden geçerek sendikaya üye oldu.

25 Eylül 2003:
Fanset Elektrikli Ev Aletleri işyerinde 13 işçinin işten çıkarılmasıyla fabrika önünde protesto eylemi başlatıldı. İçerde çalışan diğer üyeler çay ve yemek paydoslarında bahçeye çıkarak direnen işçilere destek verdiler. Daha sonra da bölüm bölüm işçilerin çıkarılmaya devam ettiği işyerindeki eyleme Kartal ve Kocaeli Şube Yöneticileri ve Temsilcileri, İstanbul şubemize bağlı fabrikalardan işçiler de destek vermeye devam etti.

28 Åžubat 2004:
Hükümete karşı gerçekleştirilen ‘Yolsuzluğa ve Yoksulluğa Hayır’ mitingine katılan DİSK, TÜRK-İŞ, KESK ve TMMOB yönetici 19 kişiye 18 aya kadar hapis cezası verildi.

16 Mart 2004:
Prelli,Brisa ve Goodyear Fabrikalarında sendikamız tarafından alınan grev kararı Bakanlığın kararı ile ertelenmiştir.

24 Mart 2004:
En demokratik hakkımız olan ‘Grev Hakkımızı’ elimizden alanlara karşı, Lastik işçileri, eşleri ve çocuklarıyla beraber uzun yıllar hafızalardan silinmeyecek Türkiye Sendikal tarihinde eşine ender rastlanan bir protesto yürüyüşü ve mitingi gerçekleştirildi.
Genel Başkanımız Abdullah Karacan’ın önderliğinde, Genel Merkez Yöneticilerimizin, Sendikamıza bağlı Şube Başkan ve yöneticilerimizin, kardeş sendikaların, Uluslararası sendika yöneticilerinin de katıldığı bu eylemde yer alan 15 bine yakın Lastik işçisi, eş ve çocuğu ilgililere gereken cevabı verdiler.

28-29 Haziran 2004:
Bu tarihlerde gerçekleştirilen NATO Zirvesi’ne karşı, Lastik-İş Sendikası ve sivil toplum örgütleriyle birlikte bir dizi eylem planladı ve başarıyla hayata geçirdi.

06 Eylül 2004:
Lastik-İş Sendikası Genel Başkanı Abdullah Karacan ve merkez yönetimi tarafından sendikamıza kazandırılan Rıza Kuas Genel Merkez binasının açılışı gerçekleştirildi.

17 Eylül 2004:
Kıdem Tazminatlarına dokunulmaması konusunda üyelerimizle birlikte işyerlerinde görkemli bir oturma eylemi gerçekleştirildi.

01 Ekim 2004:
İşyeri temsilcilerimize ve üyelerimize Temel İnsan hakları, Sosyal Haklar ve Sendikal Hareket konularında Genel Merkez Eğitim Dairemiz tarafından belirlenen program çerçevesinde eğitimler verildi.

20 Ekim 2004:
Almanya’dan gelen sendika yöneticileriyle birlikte Genel Merkez Eğitim Daire Başkanlığımızın Uluslararası Eğitim Programı çerçevesinde temsilci ve üyelerimize yönelik bir eğitim düzenlendi.

10 Åžubat 2005:
Genel Merkez Eğitim Dairesince düzenlenen, ICEM Genel Sekreterinin de katıldığı uluslararası seminer Genel Merkez Abdullah Karacan Konferans Salonunda yapıldı.
04 Mart 2005: Seka Fabrikası’nın kapatılmaması için verilen mücadelenin başladığı ilk günden son güne kadar Seka işçisiyle omuz omuzaydık. Bir gecemizi de direnişin sembolü olan Mekanik Atölyede Genel Başkanımız Abdullah Karacan ve Merkez Yöneticilerimizle nöbet tutarak geçirdik.

27 Haziran 2005:
İbrahim Ethem Ulugay İlaç Fabrikası önünde işverenin yetkiye itiraz etmesi nedeni ile sabah, öğlen, akşam alkışlı protesto ve yemek yememe eylemi gerçekleştirildi. Huhtamaki, Bento, Pharmavision ve Pfizer fabrikalarından işçiler de eyleme destek verdi.

14 Temmuz 2005:
İbrahim Ethem Ulugay İlaç işçilerine akşam iş çıkışı Genel Merkez Eğitim Dairesince Genel Merkez Abdullah Karacan Konferans Salonunda eğitim verildi.

16-20 Temmuz 2005 :
Bilecik Osmaneli’de kurulu Delta Plastik işyerinde sendika temsilcimizin de içinde bulunduğu bir grup işçinin işten çıkarılmasına karşı işçiler üretimden gelen güçlerini kullandılar. Sendikamızın Genel Merkez ve Şube Yöneticilerinin de birlikte içinde yer aldığı bu direniş ve protesto eylemi sonucunda mücadelemiz başarıyla sona erdi.

20-21 Temmuz 2005:
Görsel Plastik Fabrikası’ndan 6 işçinin işten çıkarılması nedeniyle sabah fabrikadan çıkarılan işçiler ve Genel Merkez Yönetimi ile işyerine gidildi. Gece vardiyasında işveren ve korumaları bir işçiyi tartakladı. İşverenler hakkında suç duyurusunda bulunuldu. Çıkarılan işçilerle birlikte Genel Merkez Yöneticilerimizin de katılımıyla fabrika önünde protesto başlatıldı.

22-23 AÄŸustos 2005:
Bento Lastik Fabrikası işçilerin alacaklarına mahsuben fabrika deposunda tutulan ürünleri, başka alacaklılar çıkarmak istediler. Burada yapılan direniş sonucunda ürünler fabrika dışına çıkarılmadı. Ürünlerin çıkarılmasını engellemek için direnen Genel Merkez Şube Yöneticileri, Sendikaya bağlı işyeri temsilcileri ve Bento işçileri direnişini sürdürürken, polis müdahale etti ve biber gazı kullanarak ürünleri zorla çıkardılar. Yaşanan arbede de 3 arkadaşımız yaralandı ve hastaneye kaldırıldı.

06 Ocak 2006:
Görsel Plastik işyerinde işçilerle bayramlaşmak için işyerine giden sendikamızın İstanbul Şube Yöneticileri ve Genel Merkez Yöneticileri polis barikatı ile karşılaştı. Görsel Plastik’te işverenin baskıları ve gözaltına alınmalara rağmen mücadelemiz sürüyor.